pedro

Aşağıda okuyacağınız haber, Fransa’da yayınlanan Libération gazetesinin Next ekinin internet sitesinde yayınlandı. Gazetenin Facebook sayfasına yorum yapan dört kişiden üçü, haberin konusunu “yeni albüm öncesi pazarlama çalışması” olarak değerlendiriyor.

Gerçekten de yabancı isimleri değiştirip yerlerine Türkiye’den birkaç ismi koyarsanız konunun ne kadar “orijinal ” olduğunu görmek olası, hatta konu biraz değiştirilip erkekle de aldatıldığını söyleyen heteroseksüel kadın şarkıcılara kadar genişletilebilir örnekler. Eşcinsellikle bağlantılı tüm konular hâlâ bir şekilde dönüştürülüp sansasyonel birer malzeme olarak kullanılabiliyor velhasıl. Oysa eşcinsel, travestiler, transeksüel ya da biseksüel olmak hayatın birer gerçeği olduğu gibi heteroseksüel birinin biseksüel bir sevgilisi olması ve sonunda bir erkeğin kadın sevgilisini yine bir erkekle ya da bir kadının erkek sevgilisini bir kadınla aldatması da aynı hayata ait. İki kadın ya da iki erkeğin birlikteliğinde, taraflardan biri sevgilisini karşı cinsle aldattığındaysa biseksüellerin aslında heteroseksüel olduğuna dair tüm o önyargılar içimizden fışkırıveriyor olabilir, ama bu ayrı bir yazı / tartışma konusu… Keza, aldatmanın ne olduğu daha da başka bir yazıyı hak ediyor.

Habere geçmeden önce, şu sıralar okumakta olduğum eski Kaos GL sayılarından ilhamla şunu sorabilirim yine de: aynayı kendimize tuttuğumuzda ne görüyoruz sahi? “Heteroseksüelliğiniz geçici bir dönem, geçici bir heves olabilir mi yoksa?”

“I’m gay adlı albümünden dolayı ölümle tehdit edildi“
Geçtiğimiz hafta Coachella festivalinde sahneye çıkan Lil B, fırsattan istifade ederek kalabalığa yeni çıkacak olan albümünü duyurdu: I’m gay (Ben gay’im / Ben neşeliyim). Ancak, Kaliforniyalı sanatçının MTV’nin sitesinde de anlattığı gibi, haber herkesin hoşuna gitmedi : “İnsanlar ‘kafanı koparacağım’, ‘ibne parçası’, ‘seni öldüreceğim’ diyerek bana saldırdı. Hayranlarımın çoğu beni destekledi ama bazıları da artık beni dinlemeyeceğini söyledi”

Oysaki sanatçının altıncı albümünün adı bir açılma öyküsüne ait değildi. Kelimenin İngilizce yazılışının hem “eşcinsel ” hem de “mutlu ” anlamına gelmesinin yarattığı ikircikli durum üzerine oynayan Lil B, şu açıklamayı yapıyordu : “Son derece gay’im, ama kadınları seviyorum. Erkekler bana hiçbir şekilde çekici gelmiyor. Hayatımda hiçbir zaman bir erkekten etkilenmedim. Ben heteroseksüel bir gay’im”.

Lil B’nin Coachella’daki açıklamasının ardından, gey ve lezbiyenlere yönelik tacize karşı kurulmuş bir dernek olan Glaad, xxlmag.com sitesinde şöyle bir uyarıda bulundu: “Lil B’nin albümüne seçtiği adın sadece genelgeçer bir ifade olmayıp, davamızı destekleyeceği yönünde samimi bir girişim olmasını umuyoruz. Bir saygınlığı ve sesi var. Bunları, olumlu bir şekilde kullanacağını ümit ediyoruz.”

Konuyla ilgili olarak rap sanatçısı şu açıklamayı yaptı : “Gey ve lezbiyen topluluğa karşı büyük bir sevgi besliyorum, sadece aramızdaki ayrımları ortadan kaldırmak istiyorum. Umarım Glaad da amacımın sınırları yıkmak olduğunu görür ”. Görünen o ki, bu çaba Lil B’nin hayranlarının sadece bir kısmını doğrudan ilgilendirmekte.

Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Travesti ve Transeksüeller ironi yaparak “Hayaldi Gerçek Oldu” cümlesini kullandılar ve LGBTT’lerin penceresinden 10 farklı video çektiler. Videoların Youtube’daki toplam gösterim sayısı 2 günde 10.000’i geçti.

Seçimlere çok az kaldı. Siyasi partilerin reklamlarını TV’lerde, radyolarda, billboardlarda, gazetelerde her gün görmekteyiz, duymaktayız. Seçim sloganları da elbette hayatımıza fark etmeden giriveriyor. “Hayaldi Gerçek Oldu” cümlesi son dönemde çok fazla telaffuz edilmeye başlandı. sloganı ortaya atan siyasi partiden çok ona karşı çıkanların dillerine pelesenk oldu. Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Travesti ve Transeksüeller de ironik olarak bu cümleyi kullanarak LGBTT’lerin penceresinden 10 farklı “Hayaldi Gerçek Oldu” videoları çektiler.

Ahmet Yıldız’ın ilk eşcinsel namus cinayeti oalrak dünya basınına çıkması ve Dilek İnce’nin pompalı tüfekle öldürülmesi, nefret cinayetlerinde Türkiye’nin dünyada 2. sırada olması, LGBTT derneklerinin hepsine kapatılmaları üzerinden dava açılması, Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Bakanı Selma Aliye Kavaf’ın eşcinselliği hastalık olarak tanımlaması, AKP Milletvekili Burhan Kuzu’nun eşcinsellere hakları için başka bir yüzyılı göstermesi, TV’lerde LGBT’lerin RTÜK tarafından engellenmesi.. gibi bir çok konu bu videolarda işlendi.

Biz de LGBT aktivistlere video fikrinin nasıl çıktığını sorduk.

Aras Güngör:
Biz LGBT bireyler bu iktidar döneminde takvimlerimize maalesef ölümleri,sistematik ayrımcılık pratiklerini, işten atılmaları, internet sansürünü, kabahatler kanununu, kadın cinayetlerini, toplumun genel olarak muhafazakarlaşması ile gelen baskı ve şiddet olaylarını kaydettik.
Her geçen gün daha da mutsuz insanlara dönüşmemizin en büyük nedeninin bu siyasal yapılanma ve tüm ötekilerin sesini duymayan iktidarda görüyorum. AKP’nin reklamlarından esinlenerek biz de “gerçekleşen(!) hayallerimizin” kaydını tutmak istedik. Bir de tabi “hayaldi ve hala hayal” olan kısmı var. Teknik kapasitemizi arttırıp belki bu işe de girişebiliriz.

Selay Tunç:
Demokrasi diyen bu iktidara, halkım diyen bu iktidara, devamlı insan haklarından bahseden bu iktidara soruyorum, “Biz bunların neresindeyiz?”, “Biz kimin vatandaşı veya halkıyız?” Her gün öldürülüyoruz, ayrımcılığa, şiddete uğruyoruz, bütün bunlar görülsün diye bu klipleri çektik ve videolarda da seve seve yer aldım

Belgin Çelik:
Bize yapılan ihlalleri görmezden gelen hatta LGBTT kelimelerini ağzına bile almayan bu iktidara “bakın biz bunları yaşıyoruz, görün” diye bu çekimlerde yer aldım ve her zaman da mücadelemi sürdüreceğim

Buse Kılıçkaya:
Uzun süreden beri bu reklamları görüyorduk ve bunlar üzerinden ne kadar toz pembe bir Türkiye tablosu çiziliyor rahatsız oluyorduk. Sonrasında, “ne yapılabilir” dedik? LGBTT bireyler olarak kendi alanımızda, hükümet döneminde ne gibi ayrımcılıklara mazur kaldığımızın, nasıl yok sayıldığımızın, nasıl yok edildiğimizin farkındaydık. Tam da bu dönemde, demokratik açılım denilen yerden, aslında hiçbir şey üretilmediğini, özellikle LGBT bireyler üzerinden nasıl bir baskı uygulandığını gözler önüne sermek istedik.
Ben 2007-2008-2009 LGBT hak ihlalleri raporunu hazırladığım sürede muhafazakar ve üstten bir yönetimin LGBT bireylere ne kadar acımasız, ne kadar işkence dolu, ne kadar önyargılı olduğunu gördüm. Benim için hükümetin yaptığı bütün çalışmaları bir lütufmuş gibi davranması sorun. Devlet yönetiminin halktan gelen bütçesini halka sanki lütufmuş gibi davranması da, bundan önceki yönetim tarzları ne kadar olumsuzsa bunun da aynı olumsuzluk içinde olduğunu görmemizi sağladı.
32-33 bıçak darbeleriyle öldürüldük, derneklerimiz kapatıldı, zorunlu seks işçiliğine sürüklendik, sağlık hizmetlerine erişemedik, eğitim hakkımız hala yok, istihdam trans bireylere hala yok, askeriyede fişlendik, medyada engellendik, sansürlendik, mekânlarda ayrımcılığa maruz kaldık. “Dili dini ırkı cinsiyetiyle herkes benim vatandaşım” diyen iktidarın bizler vatandaşı olmadığımızı da fark ettik, ayrımcılık yasasında ayrımcılığa uğradık ve böyle videolar çektik.
Korkmadık sesimizi çıkarttık. Çünkü bu ülke hepimizin, her bireyin. Ayrıca hükümet döneminde herkesin kendi yaşadıkları üzerinden bir video çekmesini sağlayabilir miydik diye düşündük. Çünkü hala Türkiye’de iktidara oy veren LGBT bireyler var ve kendi elleriyle kendilerine kurşun sıkıyorlar. Demokratik bir yaşam istiyoruz. Saltanat süren bir iktidar değil.
Benim için en spesifik olan şey ülkemizde fahişeliğin yasal ama fahişeliğe aracılık yapmanın yasak olması üzerinden bu iktidar döneminde seks işçilerine yönelik 69 TL ile başlayan ve 142 TL ile devam eden para cezalarıyla insanların tekrar fuhuşa teşvik edilmesidir. Bence bu bile başlı başına birçok şeyin göstergesidir, ihlaldir ve suçtur.
Herkesin ayrımcılığa maruz kalmadan yaşayacağı bir ülke ütopyamız.

Her geçen gün kadın ve eşcinsel, travesti cinayetleri artıyor. Artık nedenleri-niçinleri konusunda sözün bittiği noktasındayız. Çünkü biliyoruz ki heteroseksist sistemin namus gibi, ahlak gibi kendilerince yarattığı bir dayanak noktası var kendisini haklı gösterdiği. Sistemin başındakileri de bu zihniyet getirdiğine göre nefret cinayetlerinin artması kaçınılmaz. İktidar münferit olay gözüyle sessiz kaldığı gibi bu cinayetlere, dahası “hastalık, sapıklık, ahlaksızlık” diyerek hedef gösterip cesaret veriyor cinayete sebep olan nefrete.

İktidarın ayrımcı politikasına karşı eşcinsellerin de ellerinden geldiğince yasaları değiştirmek için politik olması gerekiyor ama önce yaşamak için eşcinsellik tarafına geçmeleri gerekiyor. Kaçmamak gerekiyor, korkmamak gerekiyor. Kaçışın kurtuluş olmadığını daha ne zaman anlayacak acaba eşcinseller. Ne zaman inanacaklar eşit olarak yaşama haklarının olduğuna?

Son nefret cinayetine kurban giden travesti cinsiyet kimliğinden dolayı tepki gösteren ailesinden uzak durmaya çalışıyormuş. Tabi ki canını kurtarmak için. O da kaçtı ama kurtulamadı işte.

Devlet nerede peki? Neden korumuyor travestileri, eşcinselleri? İşine mi geliyor yoksa kendisine benzemeyenlerin öldürülmesi? Sırf cinsel yönelim veya cinsiyet kimliğinden dolayı öldürülenlere karşı ağırlaştırılmış hapis cezası verilmesi gerekmez mi demokrasi gereği? Hakimi de, yasası da, vatandaşı da, basını da aynı zihniyetin ürünü tabi. Mesela basın hala eşcinselliğin tercih edilen bir şey olmadığını öğrenemedi gitti. Yargı desen tahrik gözüyle bakıyor. Baştakiler böyle yaparsa, vatandaşı da namus meselesi yapar tabiatıyla.

İnsan olan insan hasta yatağındaki kardeşini öldürür mi? Aile değeri dediğimiz bu mudur? Namusunu temizlemek için öldürmüş kardeşini. Çünkü travestilik yapıyormuş kardeşi. Buyrun burdan yakın; Medya travestiliği eşcinsellerin kadın kılığına girip fahişelik yapması olarak algılanmasına sebep olursa, abiler de kardeşlerinin o işi yapmasını istemeyeceklerdir ahlakçı bir toplumda.

Milletin vekili değil miydi eşcinsellik hastalık diyen? Meclis’in internetinde yasaklı olan kelimeler listesinde değil mi eşcinsellik, travestilik, transseksüellik veya eşcinselliğe dair diğer kelimeler? Eşcinsellik bu ülkede dolaylı da olsa hem yasa dışı, hem de yasaklı listesindedir. Ve nefret cinayetlerine karşı ağırlaştırılmış hapis cezası vermeyerek de bu düşüncesini toplum nezdinde pekiştirmektedir. Ellerinden gelse direkt yasaklayacaklar ama buna şu aşamada güçleri yetmiyor galiba! İşlerine de geliyor bu belirsizlik yasakçı olarak tepki çekmemek ve homofobik zihniyetin meydanı boş bulup kendi istedikleri şekilde at oynatması için.

Türkiye Cumhuriyeti kurulalı yıllar-yıllar olmuş ama hala eşcinselleri koruyan bir yasa yer almamaktadır Anayasa’mızda. Eşcinseller de bu ülkenin vatandaşı bu topraklarda doğan kişiler olarak ve devlet eşcinselleri korumadığı gibi öldürülmesine de sebep olmamalı. Zor bir şey mi bir insanı korumak? Zor bir şey mi bir insanı cinsel yöneliminden, cinsiyet kimliğinden dolayı koruyacak yasayı çıkarmak? Kim itiraz edecek buna, insanların korunmasına? Kendiniz istemiyorsunuz değil mi bunu?